Rus General DALGA GEÇTİ, “Akdenizliler Dayanamaz!” Dedi 😮 Türk Komando -50°C’de 96 SAAT Dayandı!

.
.

Sibirya’da Bir Türk: Karakterin Zaferi

BÖLÜM 1: SOĞUKTA BAŞLAYAN YARIŞ

2023 yılının Aralık ayı, Moskova. NATO ve Rusya ortak Askeri Eğitim Koordinasyon toplantısı. Her yıl NATO ülkeleri ve Rusya, askeri işbirliği, deneyim paylaşımı için ortak bir tatbikat düzenlerdi. Bu yıl Rusya, Sibirya’da kış hayatta kalma yarışmasını önerdi. Format basitti: Her ülke bir asker gönderecek, Sibirya’da -50°C’de minimal ekipmanla kim en uzun süre hayatta kalırsa kazanacaktı.

Rus Genelkurmay Başkan Yardımcısı General Victor Sokolov sunum yaptı:

“Beyler, modern savaş sadece silahla kazanılmaz. Doğaya dayanmak, hayatta kalmak da bir beceridir. Sibirya dünyanın en sert kış bölgesidir. Kim burada hayatta kalabilirse her yerde hayatta kalabilir.”

Salonda 14 NATO ülkesi vardı: Amerika, İngiltere, Fransa, Almanya, İtalya, İspanya, Polonya, Norveç, Finlandiya, Kanada, Türkiye ve diğerleri. Çoğu tereddütlüydü; -50°C ekstremdi. Ama Türk heyeti sessizce dinledi. Yarbay Kemal Arslan, 42 yaşında, Dağ Komando Okulu komutanıydı. 20 yıldır Türkiye’nin dağlarında eğitim veriyordu. Kemal not aldı ama bir şey söylemedi.

Toplantıdan sonra koridorda Rus General Victor gazetecilere konuştu:

“Sibirya Rus evidir. 1000 yıldır burada yaşıyoruz. -50°C bizim için normal. DNA’mızda var. Diğer ülkeler belki 24 ila 48 saat dayanır. Ama biz 72 saat, belki 96 saat kalabiliriz.”

Gazeteci sordu: “Türkiye de katılacak mı?”

Victor güldü:

“Türkiye Akdeniz ülkesi. Ortalama kış sıcaklığı 5 derece. Sibirya’da ne işi var? Katılırlarsa saygı duyarız. Belki 24 saat dayanırlar.”

Bu konuşma videoya alındı ve Türkiye’ye ulaştı. Ankara’da Genelkurmay Başkanlığı’nda Yarbay Kemal üstlerine rapor sundu:

“Ruslar bizi hafife alıyor ama katılmalıyız. Çünkü Türk dağ komandosu dünyanın en sert kış eğitimini alır. Hakkari, Ağrı, Kars, -40°C’deki dağlarımızda eğitim yaptık. Sibirya bizim için yeni değil.”

Korgeneral Hakan, “Ama -50°C, -40’tan farklı. Risk var,” dedi.

Kemal, “Risk var ama Türk askerinin gücünü göstermeliyiz. Ruslar bizi Akdeniz ülkesi sanıyor ama bizim dağlarımız var ve dağ adamı her yerde hayatta kalır,” dedi. Onay verildi.

BÖLÜM 2: SEÇMELER VE HAZIRLIK

Ocak 2024, Erzurum. Dağ Komando Tugayı’ndan 20 gönüllü başvurdu. Test zordu: Erzurum’da -35°C’de 48 saat hayatta kalma. Minimal ekipman: Bir çadır, bir uyku tulumu, bir çakmak, bir bıçak, 2 litre su, 1 kilogram kuru gıda. Ateş yakmak, barınak kurmak, su bulmak.

20 kişiden 15’i 36 saatte teslim oldu. Hipotermi başlangıcı. 5 kişi 48 saati tamamladı. Aralarında Üsteymen Murat Yılmaz vardı. 28 yaşında, Hakkari Dağı Komando Taburunda 6 yıl görev yapmıştı. Kış operasyonlarında tecrübeliydi.

Murat sadece hayatta kalmadı. 48 saatte 3 farklı barınak kurdu, 5 litre kar suyu elde etti, iki kez ateş yaktı. Kemal, “Bu adam gidecek,” dedi.

Şubat 2024, Yakutsk. Sibirya, Rusya. Dünyanın en soğuk şehirlerinden biri. Kış ortalaması -40°C. 14 ülkeden 14 asker geldi. Her biri kendi ülkesinin en iyisi.

Rusya Spetsnaz komandosu Sergey Ivanov, Amerika Army Ranger Michael Johnson, Norveç kıyı muhafızı Olav Hansen, Kanada özel kuvvetler Mark Thompson, Finlandiya sınır muhafızı Jarry Korhonen ve Türkiye’den Dağ Komandosu Üsteymen Murat Yılmaz.

Açılış töreni Yakutsk askeri üssünde yapıldı. Rus General Victor mikrofonu aldı:

“Beyler, Sibirya’ya hoş geldiniz. Burası dünyanın en sert kış bölgesidir. Şu anda sıcaklık -42°C ama sizin gideceğiniz bölgede -50°C’ye düşecek. 96 saat boyunca minimal ekipmanla hayatta kalacaksınız. Kural basit: Eğer hipotermiye girerseniz telsizle yardım isteyebilirsiniz. O zaman elenirsiniz. Kim en uzun süre dayanırsa kazanır.”

Victor, Murat’a baktı, gülümsedi:

“Üsteymen Yılmaz. Türkiye’den, Akdeniz ülkesi. Sibirya ilk deneyim mi?”

Murat:

“Evet general. Ama Türkiye’nin dağları da soğuktur. Hakkari’de -40°C gördüm. Sibirya sadece biraz daha soğuk.”

Victor:

“Biraz mı? -50°C, -40’tan çok farklı. Vücut 48 saatten sonra çöker. Umarım dayanırsın.”

Murat:

“Dayanacağım general.”

BÖLÜM 3: SİBİRYA’DA HAYATTA KALMA

Ertesi sabah helikopterler 14 askeri Sibirya ormanının derinliklerine bıraktı. Her asker farklı bir noktaya bırakıldı. Aralarında 5 km mesafe vardı. Ekipman: 1 adet kışlık çadır, 1 adet -40°C uyku tulumu, bir çakmak, bir av bıçağı, 2 litre su, 1 kilogram kuru gıda, bir acil durum telsizi. Hedef: 96 saat hayatta kalmak.

Murat noktaya indiğinde etrafına baktı. Kar her yerde. Ağaçlar buzla kaplı. Rüzgar keskin. Termometre -48°C. İlk iş barınak kurmak. Murat çadırı rüzgar almayacak bir ağacın arkasına kurdu. Karla çadırın etrafını tahkim etti. Rüzgar geçişini minimize etti. Sonra ateş yakmaya çalıştı. Ama -48°C’de odun bulmak zordu. Çünkü her şey donmuştu. Murat kuru dalları buldu ama çakmak soğukta zorlanıyordu. 10 deneme sonra ateş yandı. İlk gün bitti. 14 asker ayaktaydı.

İkinci gün -50°C. Sabah Amerikalı Michael’in telsizi çaldı. “Yardım istiyorum, ellerim donuyor.” Kurtarma ekibi 30 dakikada ulaştı. Michael hipotermiydi. Vücut ısısı 34°C. Hastaneye kaldırıldı. Amerika elendi.

Öğleden sonra İspanyol asker Carlos da teslim oldu. “Dayanamıyorum. Ayaklarımı hissetmiyorum.” İspanya elendi.

Akşam İtalyan asker Marco da çekildi. “Üşüme nöbetleri başladı. Devam edemem.” İtalya elendi.

İlk 48 saatte 7 ülke elendi. Kalan 7: Rusya, Norveç, Kanada, Finlandiya, Polonya, Fransa, Türkiye.

Üçüncü gün -52°C. Fırtına başladı. Rüzgar hızı saatte 60 km. Hissedilen sıcaklık -65°C.

Norveçli Olaf’ın çadırı uçtu; yeni barınak kuramadı. Telsiz çaldı: “Barınağım yok. Donuyorum.” Norveç elendi.

Kanadalı Mark su bulamadı. Dehidrasyona girdi. Telsiz çaldı. Kanada elendi.

Polonyalı VJ ateşi söndü. Yeniden yakamadı. Hipotermi başladı. Polonya elendi.

Akşam Fransız asker Pier de teslim oldu. “Artık dayanamıyorum.” Fransa elendi.

saatte 3 kişi kaldı: Rusya, Finlandiya, Türkiye.

BÖLÜM 4: ZAFERİN YOLU

Rus General Victor operasyon merkezinde izliyordu. “Üç kişi kaldı. Sergey, Jarry, Murat. Sergey kazanacak. Eminim,” dedi.

Ama 74. saatte bir şey oldu. Rus Spetsnaz Sergey’in telsizi çaldı. “General, teslim oluyorum.” Victor şok oldu. “Ne? Neden?”

“Vücut ısım 34°C. Ellerim morarmaya başladı. Eğer devam edersem parmakları kaybederim. Teslim oluyorum.”

Victor mikrofonunu kapattı. Yüzü kıpkırmızı olmuştu. Rusya 72. saatte elendi.

Şimdi iki kişi kaldı: Finlandiya ve Türkiye.

Finlandiyalı Jarry 80. saatte telsiz açtı. “Teslim oluyorum, dayanamıyorum.” Finlandiya elendi.

Tek kişi kaldı: Türkiye.

Murat 96 saate kadar dayandı. Nasıl? Murat her dört saatte bir hareket ediyordu. Yerinde durmuyordu. Çünkü hareket vücut ısısını koruyordu. Her sabah kar suyu kaynatıyordu. Dehidrasyonu önlüyordu. Her gece ateşi söndürmüyordu; sürekli yanıyor tutuyordu. Ve en önemlisi, zihinsel olarak güçlüydü.

“Ben Hakkari’de -40°C’de 15 gün kaldım. Burada 4 gün kalabilirim,” diye düşünüyordu.

BÖLÜM 5: ÖDÜL VE TAKDİR

Yarışma bitti. Helikopter Murat’ı almaya geldi. Murat ayakta ateşin başında oturuyordu. Gülümsüyordu. Doktor vücut ısısını ölçtü. 35.8°C. Hipotermi sınırında ama hayattaydı.

Ödül töreni Yakutsk’ta yapıldı. Rus General Victor kürsüye çıktı. Yüzü ciddiydi:

“Üsteymen Murat Yılmaz, Türkiye. 96 saat -50°C’de tek başına hayatta kaldı. Bu olağanüstü bir başarıdır.”

Alkışlar. Victor, Murat’a madalyayı takarken fısıldadı:

“Ben Akdeniz ülkesi dedim. Hata ettim. Siz dağ ülkesisiniz.”

Murat:

“General, coğrafya önemli değil. İrade önemli.”

Ödül töreninden sonra gazeteciler Murat’a sordu:

“Nasıl dayandınız? Ruslar bile 72 saatte teslim oldu.”

Murat:

“Ruslar Sibirya’da doğdu ama biz Anadolu’nun dağlarında doğduk. Hakkari, Ağrı, Kars. Oralarda -40°C normal. Biz soğuğa alışığız. Sibirya bizim için sadece başka bir dağdı.”

“Vücut nasıl dayanıyor?”

“Vücut değil, zihin dayanıyor. Eğer zihniniz güçlüyse vücudunuz takip eder.”

BÖLÜM 6: HİKAYENİN MESAJI

Bu hikaye bize ne anlatıyor? Coğrafya kader değildir. Ruslar Sibirya’da doğdu ama Türk Anadolu’nun dağlarında doğdu. İkisi de soğuktu. İkisi de sertti. Fark iradedeydi. Murat o gün Sibirya’da sadece bir yarışma kazanmadı. Tüm dünyaya gösterdi ki Türk askeri her koşulda hayatta kalır. Çünkü onlar sadece coğrafyaya değil karaktere güvenir.

Onlar dağlarda hayatta kalırken biz hikayelerini anlatıyoruz. Soğuk coğrafyada değil karakterdedir.

SON