KOCAMI ÇALDI AMA KADER ONDAN HER ŞEYİ ALDI

İtalyan bir restoranda, tabakların şıngırtısı arasında aniden yükselen cam kırılma sesi, bütün salonu susturdu. Kaşıklar havada asılı kaldı. İnsanlar başlarını çevirip baktığında, Claire’in titreyen elleriyle ayakta durduğunu gördüler. Bir elinde telefon, diğerinde onurunun son kırıntısı vardı.

Masada oturan kocası Ryan, karşısında ise kız kardeşi Megan… Claire’in sesi, ihanetin acısıyla çatladı:

“Bunu nasıl yapabildin? Kendi kardeşimle…”

Megan gözlerini yere indirdi. Ryan ise kıvranarak bir şeyler söylemeye çalıştı:

“Claire, göründüğü gibi değil…”

“Göründüğü gibi değil mi?” Claire acı acı güldü. “Altı yıldır yanındayım, iki işte çalışıp seni okuldan mezun etmeye çalıştım — sen ki o okulu bile bitirmedin. Ve karşıma çıkan manzara bu mu?”

Ryan, Megan’ın elini tutmak istedi ama Claire’in bakışları karanlık kesilince geri çekildi. “Sadece öğle yemeğiydi, hepsi bu. O benim için hiçbir şey ifade etmiyor.”

Restoran müdürü yanlarına yaklaşıp fısıldadı: “Hanımefendi, lütfen sesinizi alçaltın, yoksa—”

Claire sözünü kesti: “Sesimi mi alçaltayım? Kocam, öz kız kardeşimle beni aldatıyor. Utanması gereken ben miyim?”

Salon buz gibi sessizleşti. Utanç havada asılı kaldı. Ryan eğilip dişlerinin arasından fısıldadı: “Claire, lütfen. Rezalet çıkarma.”

“Rezalet mi?” Claire’in gözleri doldu. “Sen ihanet ettiğin gün rezaleti başlattın.”

O gece Ryan eve dönmek istedi. Anahtarı kilitte döndürdü ama Claire saatler önce değiştirmişti. Kapıyı hafifçe aralayıp yüzüne baktı.

“Defol git. Evinin kapıları sana kapalı.”

Ryan’ın çenesi kasıldı. “Burası benim de evim.”

“Tapuda benim adım yazıyor.”

“Peki ben nereye gideceğim?”

Claire acımasızca gülümsedi: “Megan’a. Eğer restoran sahnesinden sonra hâlâ seni istiyorsa.”

Ryan’ın maskesi düştü. İç çekti: “Evet… birkaç aydır kız kardeşinle beraberim.”

Claire’in yüreği parçalandı. Buna hazırlıklıydı ama duymak yine de hançer gibiydi.

Ve sonra son darbe geldi.

“Megan hamile.”

Claire’in ayaklarının altı kaydı. Dünya başına yıkılmıştı.

…

Günler geçti. Claire’in gözyaşları öfkeye, öfke dirence dönüştü. Bankaya gittiğinde hesabındaki eksik binlerce doları gördü. Raporlara baktığında, Megan için alınmış bebek eşyaları, tatil biletleri, Bahamalar’a babymoon paketi… ve bir de motor.

“Benim paramla hepsini yapmış…” diye fısıldadı, kahkahası acıyla karıştı.

Birkaç hafta sonra Megan, titreyen sesiyle onu aradı: “Claire, lütfen buluşalım.”

Parkta buluştuklarında Megan’ın yüzü solgun, elleri karnında… Gözyaşlarıyla döküldü: “Ryan bana da yalan söyledi. Siz ayrıldığınızı sandım. Ona inanmak istedim…”

Claire uzun süre sessiz kaldı. İçinde fırtınalar koptu ama ilk kez kız kardeşinin yüzünde bir düşman değil, kaybolmuş bir kız gördü.

“Bebekten haberim var.” dedi.

Megan ağladı: “Onu hâlâ seviyorum. Beni kandırdı ama çocuğumun babası. Onu affetmek zorundayım. Bir aile olacağız.”

Claire derin bir nefes aldı. “O zaman dilerim hak ettiğin hayatı yaşarsın.” diyerek ayağa kalktı.

…

Aylar sonra gerçek ortaya çıktı. Ryan, Megan’a da sadık kalmamıştı. Onu kandırdığı gibi başka bir kadınla da birlikteydi. Kadın, sahte girişimine para akıtıyordu.

Megan yıkıldı. Kapıya gelip ağladı: “Beni de aldattı. Aptaldım. Şimdi yalnızım, karnımda bebekle.”

Claire gözlerini kapattı. İhanetle dolu onca yılın ardından kız kardeşine sarıldı: “Artık yalnız değilsin.”

…

Ryan’ın sahte girişimi çöktü. Parası bitti, kadın onu terk etti. Bir gece Megan’la Claire onu bir lokantada gördü. Üzerinde buruşmuş kıyafetler, yüzü sakalsız, hesabı ödeyemediği için garsonla kavga ediyordu. Müdür sert bir sesle: “Beyefendi, paranız yoksa bulaşıkları yıkarsınız.”

Ryan hırladı: “Ben bulaşık yıkamam!”

“Öyleyse polisi çağırırız.”

Megan, elini karnına koydu. Claire başını iki yana salladı. “Artık bizim sorunumuz değil.”

Ryan göz göze geldiğinde, hayatının tüm oyunları sona ermişti. Artık cazibesi işe yaramıyor, gözlerindeki kibir sönmüştü.

…

Zamanla Claire’in yaraları iyileşti. İş buldu, parasını yeniden kazandı, gülümsemeyi öğrendi. Megan, bebeğini kucağına alınca gözyaşlarıyla kapısına geldi:

“Artık teyzesin.” dedi.

Claire bebeği kollarına aldı. Yüreği hem sızladı hem umutla doldu.

“Onun babasının yaptıklarını asla bilmeyecek. Tek bildiği, sevildiği olacak.”

Ve Ryan? Yalnızlık ve sefalet içinde kaybolup gitti.

Hayat Claire ve Megan’a ağır dersler vermişti:
Aile bazen ihanet eder. Sevgi bazen yakar. Ama küllerden yeniden doğmak mümkündür.
Ve bazen kader, insanın yerine intikamı kendisi alır.