19 Yaşında Bir Apaçiyle Evlenmeye Zorlandı Ama Adamın Düğün Hediyesi Tüm Kasabayı Susturdu

Beyaz Güvercin: Missouri’den Arizona’ya Bir Kader Hikayesi

1874 yazı. Missouri ovalarına kuru ve acımasız bir yaz gelmişti.
Toz, başaklarına ulaşamayan mısır güllerinin üzerinde ağır ağır uzanıyor, gökyüzü bir fırın gibi bembeyaz yanıyordu. Clara Wmore için o yıl, bildiği her şeyin sonu anlamına geliyordu; çocukluğunun evinin, babasının kürsüdeki kararlı sesinin ve bir zamanlar kendini güvende hissettiği hayatın yumuşak ritminin sonu.

Babası Rahip Wmore, o bahara kadar vaftiz ettiğinden daha fazla komşusunu gömmüştü. Kolera ve açlık onları hızla tüketmiş, rahip kendisi de hastalandığında çağıracak doktor kalmamıştı. Haziran ayında öldü ve Clara’ya bir incil, kırık bir porselen çay fincanı ve toprağın kendisinden daha sert büyüyen adamlara olan borçlardan başka bir şey bırakmadı.

Clara 19 yaşındayken, St. Louis’ten gelen pratik teyzesi Miram ona bir çözüm sundu: Kasabada bir evlilik gazetesi vardı. Orada Arizona bölgesinde çiftlik hayatını paylaşmak için tanrıdan korkan bir gelin arayan Samuel Crow’un ilanını gördü. Ona bir mektup yazdı ve iki hafta sonra tren biletleri, bir yüzük ve yeni bir başlangıç vaadiyle kapalı bir zarf aldı.

Clara, Missouri’den ayrılırken yanında küçük halı çantası ve kurdele ile bağlanmış babasının inciliği vardı.
Trene bindi, altı gün süren yolculukta rüyaları hiç görmediği bir adamın yüzüyle doluydu. San Miguel istasyonunda indiğinde, onu karşılayan şerif oldu. Samuel Crow’un beklediğini söyledi ancak Clara’yı bir Apache genci karşıladı. Yolculukları vadideki bir Apache kampına uzandı.

Samuel Crow, halkı arasında Nantan Lobo olarak bilinen bir Apache şefi idi. Clara, kendini kandırılmış hissetti ama Samuel, barış için bu anlaşmanın şart olduğunu, onu zorlamayacağını ama kalırsa ona onurla eşlik edeceğini söyledi. Tören basit oldu; Clara’ya “Beyaz Güvercin” adı verildi.

Clara, yeni hayatına alışmaya çalıştı.
Kocası ona dokunmadı, sadece saygı gösterdi. O günler geçtikçe Samuel Crow’un bir savaşçı, aynı zamanda kasabalarla ticaret yapan bir lider olduğunu öğrendi. Bir gün yılan saldırısından onu kurtardı. Clara, Samuel’in ona verdiği küçük kutunun içindeki gizemi merak etti ama adam, “Doğru zaman geldiğinde öğreneceksin,” dedi.

Kampta zaman geçtikçe Clara, kadınlarla birlikte çalışmayı, çocuklara İngilizce öğretmeyi, Apache geleneklerini öğrenmeyi başardı. Samuel’in ona verdiği kutu, bir gün, özgürlük ve seçim armağanı olarak açıldı. Clara, onu görevden değil sevgiden seçtiğini fark etti.

Kasaba ile kabile arasındaki gerilim arttı.
Bir gece kamp saldırıya uğradı, Samuel yakalandı. Clara, kutuyu alıp çöle kaçtı. Onu bulmak için tehlikeli bir yolculuğa çıktı. Nihayet Nantana’nın haydutlar tarafından dövülüp bağlandığı kampı buldu. Kutuyu açtı, içinden bir Apache kuşağı ve Samuel’in özgürlük yemini çıkan mektubu çıktı. Clara, kuşağı omuzlarına bağladı, kocasını kurtarmak için cesurca savaştı.

Kaos sona erdiğinde, Clara ve Nantan birbirlerini seçtiklerini itiraf ettiler.
Kabilenin ve kasabanın barışını sağlamak için birlikte çalıştılar. Clara, artık gerçek bir Apache eşiydi. Bir akşam, Nantan ona kutunun kilidinden yapılmış bir gümüş kuş kolye verdi. “Kilitler kalpleri kapalı tutar,” dedi. “Seninki benimkini açtı.”

Yağmur çöle hayat getirdi, barış ve umut yeniden doğdu.
Clara, artık Missouri’deki kilisenin dar sıralarında değil, çölün sonsuzluğunda, sevgiyle ve özgürlükle dolu bir hayatta kendini buldu. Kasabaya barış geldi, Clara ve Nantan birlikte bir kabilenin, iki dünyanın ve bir kaderin hikayesini yazdılar.

Bir evliliğe zorlanmamıştı. Toprağın dilinde yazılmış, yağmurla mühürlenmiş ve hikayelerini duyan herkesi tamamen suskun bırakan bir kalp armağanıyla taçlandırılmış bir kadere yönlendirilmişti.

Beyaz Güvercin, Missouri’den Arizona’ya uzanan bir kader hikayesiydi. Ve çöl rüzgarları, bu hikayeyi sonsuza dek taşımaya devam etti.

SON