“Ol biziň boşanşyk kagyzlarymy masgaralap gol çekdi… Soňra kazy kakamyň wesýetini gür bolup okady.”
Aýlar öň, Aşgabat şäherindäki kazyýet zalynyň içinde, bir agyr sessizlik bardy. Gülşat, ýaş we gurply bir maşgaladan gelen gyz, öňki äriniň — Begenjiň — garşysynda oturýardy. Ýaşlarynyň soňky damjasyny hem ýykan, indi diňe gurur bilen dik durmaga synanyşýardy. Begenç, ýylgyryp, gözüniň gyrasynda göwni ýetmezlik bilen, boşanlyk kagyzlaryna gol çekdi. “Ýaman bolmaz,” diýip, onuň ýüregini ýarýan ses bilen pyşyrdady.
Emma kazy, kagyzlar heniz guramankam, başga bir bukjany çykardy. Ol bukja Gülşadyň merhum kakasy Döwletmyratdan galan miras kagyzlarydy. Begenjiň ýüzündäki ýylgyryş birden sowady. Kazy Döwletmyradyň wesýetini okap başlady:
“Gyzym Gülşada, tutuş maşgalamyň mülküni, ähli biznes we pul serişdelerini doly tabşyrýaryn. Eger maşgalada hyýanat ýa-da kemsidilme bolsa, ärine hiç hili hukuk we peýda berilmesin.”
Zalda ses çykmady. Begenjiň elleri titredi, ýüzi agardy. Gülşadyň gözlerinde ýaşlar bardy — bu gezek aglamakdan däl, kakasynyň öňdengörüjiliginden. Ol diňe bir gyzyna pul däl, eýsem, arka-da goýupdy.
Gülşat, kakasy ölmezinden öň, maşgalanyň adyny, abraýyny goramak üçin Begenjiň kemsitmelerine, ýalanlaryna çydapdy. Emma bir gijäniň dowamynda, Begenjiň başga bir aýal bilen öýe gelendigini gördi. Şol pursatda kakasynyň sözleri ýadyna düşdi: “Güýç, söýgi bolmadyk ýerde galmak däl, özüňi goramakdyr.”
Şol gün Gülşat, iň ýakyn dosty — aklawçy Ogulnaradan kömek sorady. Ogulnara berk durdy: “Sen has gowy zada mynasyp.” Boşanlyk arzasy berildi. Emma Gülşat bilmeýärdi, kakasyň wesýeti, Begenjiň ähli oýlanlaryny ýok ederdi.
Boşanlykdan soň, Begenç ýene-de özüni görkezmäge synanyşdy. Dostlaryny Gülşadyň garşysyna öwürdi, gazetlerde ýalan ýazgylar çykardy. Gülşadyň iş ýerinde hem kemsitmeler başlady. Emma Gülşat, kakasynyň wesýetinden başga-da bir zat tapdy — Döwletmyradyň ýazgy depderi. Ol ýerde Begenjiň gizlin pul geçirilişleri bardy. Ogulnara: “Bu subutnama!” diýip gygyrdy.
Täzeden kazyýete barlanda, Gülşat öňki ýaly ejiz däldi. Ogulnara depderi kazynyň öňüne goýdy. “Begenç, maşgalanyň puluny ogurlap, hyýanat etdi. Subutnamalar bar.” Kazy Begenjiň ähli talaplaryny ret etdi, Gülşadyň maşgalasynyň mülküni doly tabşyrdy. Begenç, zalda aglap, “Sen hiç zat däl!” diýip gygyrdy. Gülşat bolsa, “Men indi ähli zat — sensiz hem,” diýip jogap berdi.
Boşanlykdan soň, Begenç ähli abraýyny, işini, dostlaryny ýitirdi. Gülşat bolsa, maşgalasynyň gaznasyny täzeden gurdy, aýal-gyzlara goldaw berýän fond döretdi. Her ädimde kakasynyň wesýetini ýatlap, güýçli, mertebeli, özüni gorap bilýän bir zenana öwrüldi.
Bir gala agşamynda, öňki duşmanlar — Begenç, onuň ejesi Aýsoltan we täze aýaly Maýsa — Gülşadyň öňünde ýene-de kemsitmäge synanyşdylar. “Sen bu ýerde bolmaga mynasyp däl!” diýip, Aýsoltan gygyrdy. Maýsa hem: “Sen diňe bir ýagly zenan!” diýip, güldi. Gülşat başyny dik tutdy: “Men bu maşgalanyň bir bölegi, özüm bilen bu ýere geldim.”
Emma ol agşam, Gülşadyň ýanyna ýaşlygyndan tanýan dosty — Serdar geldi. Ol Gülşady kemsitmekden, köçede erkekleriň hüjüminden halas etdi. Serdar, baý işewür, ýöne ýüregi arassa adamdy. Gülşat onuň öýünde bir hepde ýaşady, özüni dikeltmäge synanyşdy. Serdar maşgalasyndan galan sagdyn iýmitleniş kitapçasy bilen Gülşada kömek etdi.
Günler geçdi, Gülşadyň bedeni üýtgedi, özüne ynamy artdy. Serdar bilen bilelikde, ol täze egin-eşik geýdi, jemgyýetde özüni has gowy duýdy. Bir gün Gülşat Serdara aýtdy: “Men öňki ärimiň öňünde, täze Gülşat bolup çykmak isleýärin. Ol meni ýene-de söýer, ýöne men onuň ähli zadyndan ýüz öwrerin.”
Serdar: “Bu ýol kyn, ýöne seniň üçin goldaw bererin,” diýdi.
Gülşat täze ady — Merjen Serdarowa — bilen jemgyýete çykdy. Begenç ony görüp, haýran galdy. Ol işinde üstünlik gazandy, Begenjiň kompaniýasyna işleşip başlady. Bir gala agşamynda, Begenç Merjene ýüzlenip, “Men saňa öýlenmek isleýärin!” diýdi. Emma Gülşat ähli zady açdy: “Men Gülşat, seniň öňki aýalyň. Sen meni kemsitdiň, indi bolsa meniň öňümde dyza çökýärsiň.”
Zalda ses çykmady. Şol pursatda, Begenjiň ähli puly, kompaniýasy, abraýy ýok boldy. Gülşat başyny dik tutup, zalda çykdy. Serdar onuň elinden tutdy: “Sen hemişe bu ýerde bolmaga mynasypdyň.”
Bir ýyl soň, Gülşat we Serdar täze gala agşamlarynda, jemgyýetiň öňünde, mertebeli, güýçli, söýgi bilen ýaşaýardylar. Gülşat geçmişiniň agysyny ýeňip, täze başdan başlady. Ol indi diňe bir maşgalanyň abraýy däl, eýsem, öz mertebesini hem dikeldipdi.
Soňy: Güýçli zenan, täzeden doglan, söýgi bilen ýaşaýar.
