9 DİL BİLİYORUM,” DEDİ KIZ GURURLA. CEO ONU ALAYA ALDI, AMA O, GERÇEKTEN DEHA OLDUĞUNU KANITLADI…
.
Elif’in Dönüşümü: Bir Temizlikçinin Kızının Hikayesi
Ankara’nın kalbindeki 52 katlı gökdelenin lüks ofisinde, Türkiye’nin en zengin adamı Tarık Özgüven, 51 yıllık yaşamının en önemli dersini almak üzereydi. 1.2 milyar dolarlık kişisel servetiyle teknoloji imparatorluğu kurmuş, ancak aynı zamanda kibir ve acımasızlıkla anılan bir iş insanı olmuştu. Ofisi, Afyon’dan ithal edilmiş siyah mermer duvarları, pahalı sanat eserleri ve panoramik manzarasıyla egosunun müstehcen bir anıtıydı.
O gün, Tarık yıllardır mükemmelleştirdiği kamusal aşağılama oyununu sahneleyecekti. Elinde, şehrin en iyi çevirmenlerinin bile çözmekte başarısız olduğu, mandarin, Arapça, Sanskrit ve başka dillerin karışımı olan eski bir belge vardı. Bu belge, onun için entelektüel aşağılığı kanıtlamak üzere kullandığı zalim bir araçtı.
Kapı açıldı ve Hanife Demirtaş, 8 yıldır sadık temizlik görevlisi olarak çalıştığı bu binaya, lekesiz lacivert üniformasıyla temizlik arabasını iterek girdi. Arkasından, annesine eşlik etmek zorunda kalan kızı Elif, eski ama temiz okul çantasıyla geldi. Elif, siyah ayakkabıları ve yamalı devlet okulunun üniformasıyla, lüks dünyaya tamamen zıt, mütevazı ama zekasıyla parlayan bir çocuktu.
Tarık, Hanife’ye kızının bu ofiste ne yaptığını sormasını emretti. Hanife utangaçça “Ofisleri temizliyorum” dediğinde, Tarık bu kelimeyi alaycı bir aşağılama ile yüksek sesle tekrar etti. Ardından eğitim seviyesini sormaya başladı. Hanife sadece liseyi bitirdiğini itiraf ettiğinde Tarık kahkahalarla güldü ve kızının da aynı sıradan genleri taşıdığını belirtti.
Elif, sistematik aşağılamaya tanık olurken içinde bir şeyin hareket ettiğini hissetti. Annesi için duyduğu öfke ve adalet arzusu, gözlerinde alevlendi. Tarık, eski kağıtları almak için masaya yaklaştığında, Elif’in yüzündeki konsantrasyon dikkatini çekti. Elif, alaycı sorusuna rağmen belgeyi dikkatle inceledi.
Tarık, belgenin ne anlama geldiğini bilip bilmediğini sorduğunda, Elif önce cevap vermedi ve sonra okumaya çalıştığını söyledi. Tarık kahkahalarla güldü ve bunun ironisini ilan etti. “30 yıllık doktorların bile çözemediği yerde, 12 yaşındaki bir temizlikçinin kızı başarısız oldu.”
Ancak Elif, sessizce ayağa kalktı ve net, kararlı sesiyle “Affedersiniz beyefendi,” diyerek Tarık’ın zalimce zafer anını böldü. Odadaki herkes şaşkınlıkla onu izlerken, Elif masaya yürüdü ve Tarık’ın gözlerinin içine doğrudan baktı. “Şehrin en iyi çevirmenlerinin bile okuyamadığını söylediniz. Peki siz okuyabiliyor musunuz?” dedi.
Tarık, şaşkınlık içinde göz kırptı ve evet, okuyabildiğini doğruladı. Elif’in sonraki sorusu ise Tarık’ı şaşkına çevirdi: “Peki, siz hangi dilleri konuşuyorsunuz?”
Tarık, yıllarca servetini ve konumunu başkalarını korkutmak için kullanmış, ancak hiçbir zaman belirli akademik bilgilere sahip olduğunu iddia etmemişti. Elit yatırımlar ve acımasız iş kararlarıyla yükselmişti. Konunun bu olmadığını, çevirmen olmadığını kekeledi ve kontrolünü kaybettiğini hissetti.
Elif ise basit ama yıkıcı bir mantıkla ona, “O zaman siz de okuyamıyorsunuz ve bu sizi doktorlardan daha az zeki yapıyor,” dedi. Hanife, kızının cesareti karşısında nefesini tuttu. Elif, Tarık’ın kibirli argümanını, zekanın parayla değil, bilgeliğin ve başkalarına nasıl davranıldığıyla ölçüldüğünü söyleyerek yıktı.
Tarık, 12 yaşındaki bir kız tarafından entelektüel olarak alt edildiğini kabul etmek zorunda kaldı. Elif’in konuşması, onun entelektüel ve insani zaaflarını gözler önüne seriyordu. Hanife, kızının kendisini hiç sorgulamadan yargılayan Tarık’a karşı duruşunu hayranlıkla izledi.
Elif, hangi dilleri konuştuğunu saymaya başladı: Türkçe (ana dili), ileri seviye İngilizce, temel Mandarin, konuşma seviyesi Arapça, orta seviye Fransızca, akıcı Farsça, temel İtalyanca, konuşma seviyesi Almanca ve temel Rusça. Toplam dokuz dil! Her biri gerçek bilgi ve kesinlikle telaffuz ediliyordu.
Tarık şaşkınlıkla, “Siz kaç dil konuşuyorsunuz, Özgüven Bey?” diye sordu. Hanife donuk bir şekilde izliyordu. Tarık, 51 yıl boyunca kibirle dolu hayatında ilk kez gerçek bir dehanın karşısında durduğunu kabul etti.
Elif, belediye kütüphanesinde ücretsiz dil programları ve internetten öğrendiğini anlattı. Göçmenlerin, emekli dil profesörlerinin, öğrencilerin yardımıyla dil öğrenmişti. Tarık, yıllardır göz ardı ettiği bir öğrenme ağının varlığını fark ettiğinde fiziksel bir bulantı hissetti.
Elif, okul sonrası programlarda klasik diller bölümünde de çalıştığını, kütüphanecilerin ona özel izin verdiğini söyledi. Tarık, Elif’in lisansüstü dereceler gerektiren dil bilim ve antik yazı sistemlerini incelediğini duyunca şaşkınlığını gizleyemedi.
Elif, 10 yaşında başladığını ve ailesinin maddi sıkıntıları nedeniyle devlet okuluna döndüğünü anlattı. Boş zamanlarını öğrenmeye adadı. Tarık, parasının satın alamayacağı bir eğitim ve kararlılıkla büyüyen bu kızı hayranlıkla dinledi.
Elif, belgeyi okumaya başladı. Mandarin, Arapça, Sanskrit, İbranice, Farsça, Orta Çağ Latincesi gibi dillerde ardı ardına metinleri kusursuzca okudu. Her dildeki kültürel ve tarihsel bağlamları anladığını gösteriyordu. Tarık’ın utancı ve şaşkınlığı büyüyordu.
Elif, belgenin gerçek bilgelik ve zenginlik kavramlarını anlattığını, gerçek zenginliğin maddi varlık değil, her ruhta onuru görebilme yeteneği olduğunu söyledi. “Gerçek güç başkalarını aşağılama değil, onları yükseltme yeteneğidir,” dedi.
Tarık, 12 yaşındaki bir kız tarafından yargılandığını ve hayatta gerçekten önemli olan her açıdan yetersiz bulunduğunu fark etti. Bu acımasız gerçek aynasında kendi ruhuyla yüzleşiyordu.
Elif, Hanife’nin ona öğrettiği saygı, alçakgönüllülük ve insanlığı görme derslerini anlattı. Hanife, 8 yıldır çalıştığı halde gerçek adının bile sorulmadığını, zorluklarının fark edilmediğini söyledi. Tarık, bu durumu değiştirmek istediğini açıkladı.
Elif, eğitimin adalet için bir araç olduğuna inanıyordu ve annesinin fedakarlıklarını onurlandırmak istiyordu. Tarık, hayatında ilk kez gerçek bir amaçla uyanacaktı.
Yeni Bir Başlangıç
Hanife ve Elif, Tarık’ın ayarladığı taksiyle evlerine döndüler. Ertesi gün, Tarık tüm yönetim kurulunu, hukuk ekibini ve finans direktörlerini acil toplantıya çağırdı. Hayatını değiştireceğine dair söz verdi.
Gültepe’de eski bir ilkokulun bahçesinde, Tarık ve Elif, mimarlar ve eğitimcilerle birlikte “Görünmez Dehalar Akademisi”nin temelini attılar. Kar, kış soğuğu ve zorluklara rağmen, çocukların hayatlarını değiştirecek bu proje için umut doluydular.
Tarık, şirket karının %40’ını bu tür çocukları bulmak ve desteklemek için ayırdı. Elif, akademinin ilk öğrenci danışmanı oldu.
Dönüşümün Hikayesi
Altı ay içinde, eski okul binasının yerine modern bir eğitim kompleksi yükseldi. Türkiye’nin dört bir yanından seçilen 200 çocuk, ilk kez gerçek fırsatlarla buluştu. Hanife, akademide yönetim ekibinde çalışıyor, Elif ise mülteci çocuklara dil öğretiyor, dil kulübüne liderlik ediyordu.
Tarık, artık lüks takım elbiseler yerine rahat giysiler giyiyor, mütevazı bir hayat sürüyordu. Medya, onun bu dönüşümünü şaşkınlıkla izliyordu.
Mücadele ve Zafer
Serhan Yılmaz’ın iddiaları ve dava girişimleri olduysa da, Elif’in ve Tarık’ın azmiyle proje devam etti. Akademinin açılış töreninde, eğitim bakanı ve yüzlerce kişi hazır bulundu.
Tarık, kürsüde yaptığı konuşmada, “Bu projenin kahramanı ben değilim. Bu bir çocuğun hikayesi,” diyerek Elif’i övdü.
Elif, bilgelik sadece elit kütüphanelerde değil, beklenmedik yerlerde bulunur dedi.
Geleceğe Umut
Yıllar sonra, Görünmez Dehalar Akademileri ülke genelinde faaliyet gösteriyor, birçok öğrenci üniversitelere yerleşmişti. Tarık, servetinin büyük kısmını vakfa bağışlamış, çocukların savunucusu olmuştu.
Elif, Oxford Üniversitesi’nden kabul mektubunu aldı ve kendi akademisini kurmak için yola çıktı.
