**Bir Noel Mucizesi**

Bir Noel gecesi, Meksika Şehri’nin sokakları rengarenk ışıklarla parlıyordu. İnsanlar el ele tutuşarak, aileleriyle birlikte hediye alışverişi yapıyor, kahkahalar arasında sıcak bir birliktelik hissi yaşıyordu. Ancak bu neşeli atmosferin ortasında, tamamen farklı bir sahne vardı.

Küçük bir kız çocuğu, soğuk kaldırımda büzülmüş bir şekilde oturuyordu. Üzerinde ince bir bluz vardı, elleri çıplak ve morarmıştı. Eski, yırtık bir oyuncak ayıya sıkıca sarılmıştı. Saçları dağınıktı, yüzü solgun ve yorgundu. Dudakları çatlamış, titriyordu. O sırada, siyah bir araba sokakta durdu. Arabadan inen kişi, 45 yaşında, şık bir takım elbise giymiş ve yorgun bir ifadeye sahip olan Alejandro Herrera idi.

Alejandro, zengin ve başarılı bir emlak girişimcisiydi. Ancak, dışarıdan görünen bu ihtişamın ardında yalnızlıkla dolu bir hayat vardı. Tam evine girmek üzereyken, kaldırımda büzülmüş küçük kızı fark etti. İlk başta güvenlik ya da polisi aramayı düşündü. Ancak küçük kızın zayıf bir şekilde elini uzatması, Alejandro’nun geçmişindeki acı bir anıyı hatırlamasına neden oldu.

Yıllar önce, Alejandro henüz sekiz yaşındayken, annesi onu terk etmişti. O gece, ince bir kazakla kapı önünde titrerken, sürekli tekrarladığı bir cümle vardı: “Neden kimse beni sevmiyor?” Bu anı, Alejandro’nun kalbini delip geçti. Küçük kıza yaklaştı, diz çöktü ve omzunu nazikçe salladı: