Kilitli Kapının Ardındaki Sessizlik
On sekiz yaşındaydım ve hayatımın belki de en zorlu dönemindeydim. Üniversiteye online kayıt olmuştum ve üç arkadaş birlikte aynı daireyi paylaşmaya karar vermiştik. Her birimizin düzenli bir işi vardı; bu sayede kira kolaylıkla ödeniyordu. Ancak, zamanla birer birer arkadaşlarım ayrılmaya başladı. Önce biri taşındı, ardından diğeri de. Sonunda sadece ben kaldım, küçük maaşımla kirayı karşılamaya çalışırken çoğu zaman bütçemi zorlamak zorunda kaldım.
Yeni bir yer arayışına girdim. Bulduğum daire, şehrin diğer ucunda, eski ve bakımsız bir apartman binasındaydı. Binada sadece sekiz daire vardı ve içerisi pek temiz değildi. Ama fiyatı bütçeme uygundu, bu yüzden kabul ettim. Sahibi Jackson isminde biriydi ve daireyi gösterdiğinde, küçüklüğüne rağmen işimi göreceğini düşündüm.
Taşındıktan sonra, dairenin en tuhaf tarafı koridorda benim odamın tam karşısında bulunan, garip bir kapıydı. Sanki başka bir odaya açılıyordu ama Jackson bu kapının bizim dairemizle komşu dairenin ortak kapısı olduğunu söyledi. Kapının her iki taraftan da kilitli kaldığını, bu yüzden benim umursamam gerektiğini belirtti.
İlk başta kapıdan hiçbir ses gelmedi. Sessizlik o kadar yoğundu ki, varlığına inanmak zor bile geliyordu. Ama birkaç gün sonra geceleri koridordan gelen hafif ayak sesleri ve kapıya vurulan tok sesler rahatsız etmeye başladı. Bu sesler, sanki o kapının ardında biri hareket ediyormuş izlenimi veriyordu. Ancak hiçbir konuşma ya da insan sesi duymuyordum.
Bir gece, işten yorgun dönüp televizyon izlerken, aniden koridordan yüksek bir tok ses duydum. Kapının altından hafif bir ışık süzüldü; sanki bir cep telefonunun flaşıydı. Merak edip dinledim ama ışık kısa sürede söndü ve tekrar sessizlik çöktü.
O günden sonra geceleri kapıdan gelen sesler artmaya başladı. Oysa o kapının ardında kimse olmamalıydı. Geceleri uykum kaçıyor, ama kalkıp kapıyı kontrol etmekten çekiniyordum. İçimde tuhaf bir korku vardı. Sanki o kapının ardında karanlıkta beni izleyen, varlığını gizleyen biri vardı.
Bir gece ise her zamankinden daha yüksek ve ani bir tok sesle uyandım. Yatağımda oturup karşımdaki kapıya baktım. Kalbim hızlı hızlı atıyordu. Sanki o ses bir uyarıydı. Yavaşça yataktan kalktım, kapıya yaklaştım ve kapıyı dikkatlice araladım. Gözlerim korkuyla açıldı.
Kapı hafifçe aralıktı.
Odanın içini görebiliyordum. Oda küçüktü, benim odamdan biraz daha küçük ve içinde yalnızca yerde bir yatak vardı. Penceresiz, çıkışı olmayan bir oda… Tek giriş kapım olan o kapı dışında başka hiçbir çıkışı yoktu.
O an nefesim kesildi. O odada kim vardı? Jackson ya da onun yerine kimse? Ya da bambaşka biri mi? Korkudan donakaldım ama hemen telefonumu alıp polisi aradım. Etrafı kontrol ettim, ama daire boştu. Kimse yoktu. Polis geldi, incelemeler yaptı ama Jackson’a ulaşamadılar. Adam bir anda ortadan kaybolmuştu.
Bu kapının ardında yaşananlar hâlâ bir muamma. O oda kimsenin varlığını doğrulamadan sessizce duruyordu. Jackson’un gerçek kimliği ve amaçları hiçbir zaman ortaya çıkmadı. Ve ben, her gece o kapının ardındaki sessizlikte hâlâ bir gölge hissediyorum.
