TAMİRCİ BİR YAŞLIYA ÜCRETSİZ YARDIM ETTİĞİ İÇİN İŞTEN ATILDI. TA Kİ KİMLİĞİNİ AÇIKLAYANA KADAR
.
.
Ahmet Usta’nın İyilik Yolculuğu
Bursa’nın eski sanayi bölgesinde, küçük ve mütevazı bir tamirhanede Ahmet Usta, yorgun elleriyle bir motorun son vidasını sıkarken derin düşüncelere dalmıştı. Günlerdir belindeki ağrıyla mücadele ediyor, ancak işine olan sevgisi onu ayakta tutuyordu. Tamirhanenin çatısından süzülen güneş ışığı, yağ lekeli zemine düşerken, Ahmet’in dikkatini titrek bir ses çekti.
“Oğlum, affedersin yardım edebilir misin?” diye seslenen yaşlı bir teyze, bastonuna dayanmış, çaresizce tamirhanenin kapısında duruyordu. Ahmet, elindeki anahtarı bırakarak hemen yardım etmeye karar verdi. Kadının adı Nuriye Hanım’dı. Arabası tamirhanenin köşesinde bozulmuş, tansiyon ilacı almaya gitmesi gerekiyordu. Ahmet’in yüreği sızladı; yaşlı kadının çaresizliği, kendi ailesindeki zorlukları hatırlattı ona.
Tamirhanenin sahibi Murat Usta, köye gitmişti ve diğer çıraklar iş başındaydı. Ahmet, izinsiz ayrılmanın risklerini bilse de, yaşlı kadının durumuna kayıtsız kalamadı. Arabayı kontrol ettiğinde alternatör kayışının koptuğunu gördü. Parçayı değiştirip motoru çalıştırması yalnızca yirmi dakika sürdü. Nuriye Hanım, Ahmet’in yaptığı iyiliğe minnettar kaldı ve ona teşekkür etti.
Ancak Ahmet’in bu iyiliği, tamirhanede büyük bir sorun yaratacaktı. Murat Usta, stoktan malzeme izinsiz alınması ve parasının tahsil edilmemesi nedeniyle Ahmet’i hırsızlıkla suçladı ve işten kovdu. Ahmet, yıllardır emek verdiği yerden, sadece bir iyilik yaptığı için kovulmuştu. Evine dönerken içinde büyük bir boşluk vardı; ailesine ne söyleyeceğini bilemiyordu.
Eşi Sevgi, ona destek oldu, birlikte bu zorluğun üstesinden geleceklerine söz verdiler. Ancak iş bulmak kolay değildi. Murat Usta’nın dedikoduları, Ahmet’in iş bulmasını engelliyordu. Beş tamirhaneden ret cevabı aldıktan sonra, umutsuzca çay ocağına oturdu. Orada tanıştığı yaşlı adam ona bir adres verdi: Zafer Mahallesi, Lale Sokak, numara 42.
Ahmet, bu adrese giderek kendini lüks bir evin kapısında buldu. İçeri girdiğinde karşısında Nuriye Hanım ve danışmanı Kemal Bey vardı. Nuriye Hanım, Anadolu Otomotiv Şirketler Grubu’nun sahibi, aynı zamanda Ahmet’in yardım ettiği yaşlı kadındı. Ahmet, bu durum karşısında şaşkına dönmüştü.
Nuriye Hanım, şirketlerinde dürüst ve çalışkan insanlara ihtiyaç duyduklarını, Ahmet’in kalbinin temiz olduğunu ve ona güvenmek istediklerini söyledi. Ona Bursa’daki tamirhanelerin genel müdürlüğü pozisyonunu teklif etti. Ahmet, bu büyük sorumluluğu kabul ettiğinde, hayatının tamamen değişeceğinin farkındaydı.
Nuriye Hanım, Murat Usta hakkında da bilgi verdi. Murat, tamirhanesini borçları nedeniyle satmış ve Sivas’ta sıradan bir usta olarak çalışmaya başlamıştı. Ahmet, eski patronunun durumunu öğrendiğinde şaşırdı ancak intikam duymadı; aksine, ona ikinci bir şans verilmesini istedi.
Ahmet, yeni görevine alışırken, şirketin değerlerini ve vizyonunu öğrendi. İnsanlara değer veren, dürüstlük ve adalet üzerine kurulu bir kurumda çalışmanın gururunu yaşadı. Bir gün, eski patronu Murat Usta da şirketin tamirhane müdürü olarak geri döndü ve Ahmet ile aralarındaki buzlar eridi.
Ahmet, hayatın zorlukları ve güzellikleriyle dolu bu yolculuğunda, iyiliğin ve insanlığın en büyük güç olduğunu öğrendi. Ailesiyle birlikte yeni evlerinde mutlu ve huzurlu bir hayat sürerken, geçmişte yaşadıkları zorluklar ona daha güçlü ve kararlı olmayı öğretmişti.
