Amerikan Navy SEAL’leri İnanamadı – Türk Bordo Bereliler Tüm Dünyayı Şoke Etti!
.
.
Son Kale: Van Gölü’nün Derinliklerinde
Bölüm 1: Van Gölü’nün Gizemi
Van Gölü, Türkiye’nin en büyük gölü ve dünyanın en büyük sodalı gölü olmasının ötesinde, binlerce yıllık bir tarihin ve sayısız efsanenin beşiğiydi. Ancak son zamanlarda, gölün sığ sularında bulunan, Urartu döneminden kalma kalıntılar, sadece arkeologların değil, aynı zamanda ulusal istihbarat teşkilatlarının da dikkatini çekmişti.
Profesör Dr. Emre Aydın, su altı arkeolojisi alanında bir dahiydi. Kırklı yaşlarının başında, grileşmeye başlayan saçları ve sürekli merakla parlayan gözleriyle, Van Gölü’nün sırlarını çözmeye adamıştı kendini.
Emre ve ekibi, gölün güney kıyısında, 40 metre derinlikte, devasa bir taş yapı keşfetmişlerdi. Yapı, bir kale ya da tapınak olmaktan çok, su altında inşa edilmiş, karmaşık bir sığınak veya depo gibi görünüyordu.
“Bu, Urartular’ın son kalesi olabilir,” dedi Emre, su altı robotunun gönderdiği görüntüleri incelerken. “Gölün seviyesi, binlerce yıl içinde değişti. Bu yapı, inşa edildiğinde, muhtemelen gölün kıyısındaydı.”
Ancak, yapının mimarisi, Emre’yi şaşırtıyordu. Urartu mimarisine ait bilinen özelliklerin yanı sıra, yapıda, o döneme ait olmayan, modern sayılabilecek mühendislik detayları vardı.
Tam o sırada, Emre’nin yanına, MİT’ten gelen irtibat görevlisi Ajan Leyla yaklaştı. Leyla, yirmili yaşlarının sonunda, soğukkanlı ve zeki bir kadındı.
“Profesör,” dedi Leyla, sesi alçaktı. “Ankara, bu yapının, sadece arkeolojik bir keşif olmadığını düşünüyor. İstihbaratımız, uluslararası bir örgütün, bu yapıyı, ‘Son Kale’ adını verdikleri bir operasyon için kullandığını gösteriyor.”
“Hangi örgüt?” diye sordu Emre.
“Chronos,” dedi Leyla. “Siz, sadece Urartu kalıntılarını değil, aynı zamanda, Chronos’un, bölgedeki yasa dışı faaliyetlerinin merkezini buldunuz.”
Leyla, Emre’ye, şifreli bir rapor uzattı. Raporda, Van Gölü’nün altındaki bu yapının, yasa dışı nükleer materyal ve tarihi eser kaçakçılığı için bir transfer noktası olarak kullanıldığı belirtiliyordu.
“Chronos, bu yapıyı, gölün doğal yalıtımını kullanarak, nükleer atık depolamak ve buradan, Orta Doğu’ya transfer etmek için kullanıyor. Ve en önemlisi, bu yapı, aynı zamanda, ‘Yavuz’un Sırrı’ ile ilgili bir anahtarı barındırıyor.”
Emre, şaşkınlığını gizleyemedi. “Yavuz’un Sırrı? O, sadece bir efsane değil miydi?”
“Değildi, Profesör. MİT, Karadeniz’deki bir operasyonda, bu sırrın gerçek olduğunu kanıtlayan, bir veri diski ele geçirdi. Şimdi, Chronos, o sırrın son parçasını, bu kalede arıyor.”
Bölüm 2: Su Altı Sızması
Leyla’nın talimatıyla, Emre ve ekibi, arkeolojik araştırmayı durdurdu ve operasyonel hazırlıklara başladı. Emre’nin ekibi, su altı operasyonlarında uzmandı, ancak bir casusluk operasyonunda deneyimsizdi.
Leyla, operasyon için özel bir ekip çağırdı: SAT Komandoları.
SAT timi, Van Gölü’nün soğuk sularına, gece yarısı, sessizce sızdı. Timin lideri, Yüzbaşı Alper, tecrübeli ve kararlı bir komandoydu.
“Profesör,” dedi Alper, dalış öncesi brifingde. “Görevimiz, Son Kale’ye sızmak, Chronos’un faaliyetlerini belgelemek ve Leyla’nın aradığı anahtarı bulmak. Ancak, en ufak bir çatışmadan kaçınacağız. Burası, bir çevre felaketi yaratma potansiyeli olan, hassas bir bölge.”
Emre, Alper’e, yapının giriş noktalarını gösteren haritaları verdi. “Yapının, göl tabanına bağlanan, ana bir tünel sistemi var. Ancak, bu tüneller, modern sensörlerle korunuyor.”
“Sensörler, bizim için sorun değil,” dedi Alper. “Ama içeride, Chronos’un silahlı adamları olabilir. Hazırlıklı olmalıyız.”
Dalış başladı. Van Gölü’nün sodalı suları, görüşü zorlaştırıyordu. 40 metre derinlikte, soğuk ve karanlık, adeta başka bir gezegendeydiler.
Alper ve timi, Emre’nin rehberliğinde, Son Kale’nin ana girişine ulaştılar. Giriş, devasa, taş bir kapıydı.
“Kapı, kilitli,” diye fısıldadı Alper, su altı iletişim cihazından.
“Kapıyı zorlamayın,” dedi Emre. “Urartu mimarisinde, gizli bir açma mekanizması olmalı. Kapının üzerindeki hiyeroglifleri inceleyin.”
Emre, su altı kamerasıyla, hiyeroglifleri inceledi. Hiyeroglifler, sadece bir yazı değil, aynı zamanda, bir bulmacaydı.
“Hiyeroglifler, bir su pompalama sistemini anlatıyor,” dedi Emre. “Gölün suyu, belirli bir noktadan içeri pompalanırsa, kapı açılacaktır.”
Alper, timine talimat verdi. Kısa bir süre sonra, kapının yanındaki bir taş bloktan, su pompalanmaya başladı. Birkaç dakika sonra, devasa taş kapı, yavaşça açıldı.
Bölüm 3: Chronos’un Üssü
İçerideki hava, şaşırtıcı derecede temiz ve sıcaktı. Yapı, modern bir havalandırma sistemiyle korunuyordu.
Alper ve timi, silahlarını hazırlayarak, yapının içine sızdılar. İçerideki manzara, bir Urartu tapınağı değil, modern bir laboratuvar ve askeri üs karışımıydı.
Duvarlarda, Urartu dönemine ait sanat eserleri ve modern bilgisayar ekranları yan yana duruyordu.
“Burayı, sadece depo olarak değil, aynı zamanda, bir araştırma merkezi olarak da kullanıyorlar,” dedi Alper.
Emre, yapının merkezindeki, büyük bir odaya doğru ilerledi. Oda, nükleer materyal depolamak için tasarlanmış, kurşun kaplı konteynerlerle doluydu.
“Leyla haklıydı,” dedi Emre. “Burada, yasa dışı nükleer materyal depolanıyor.”
Tam o sırada, odanın köşesinden, bir ses geldi. “Sizi bekliyorduk.”
Chronos’un adamları, silahlarını doğrultarak, SAT timini kuşattı. Liderleri, uzun boylu, Rus aksanıyla konuşan, eski bir nükleer fizikçi olan Dr. Volkov’du.
“Türk komandoları,” dedi Volkov, alaycı bir gülümsemeyle. “Van Gölü’nün dibi, sizin için çok derin bir mezar olacak.”
Alper, sakinliğini korudu. “Volkov, bu operasyonu durdur. Burası, Türkiye Cumhuriyeti’nin egemenlik alanı. Yaptığınız, uluslararası bir suçtur.”
“Suç mu?” diye güldü Volkov. “Biz, tarihi yeniden yazıyoruz. Yavuz’un Sırrı, bize, dünyanın en büyük gücünü verecek. Ve siz, bu gücün önünde duramazsınız.”
Volkov, elindeki bir cihazı gösterdi. Cihaz, yapının ana enerji kaynağına bağlıydı.
“Bu yapı, sadece bir depo değil. Aynı zamanda, Yavuz’un Sırrı’nı aktive etmek için tasarlanmış, bir dönüştürücü. Ve siz, buraya gelerek, bize, son anahtarı getirdiniz.”
Volkov, Emre’yi işaret etti. “Urartu hiyerogliflerini çözen, tek kişi. O, bizim için, son anahtar.”
Bölüm 4: Yavuz’un Sırrı’nın Anahtarı
Volkov, Emre’yi rehin aldı ve SAT timini, bir odaya kilitledi.
“Profesör,” dedi Volkov. “Bana, bu yapının, Urartular tarafından, ne amaçla inşa edildiğini söyle. Ve Yavuz’un Sırrı’nın, gerçek aktivasyon kodunu ver.”
Emre, soğukkanlılıkla cevap verdi. “Bu yapı, bir dönüştürücü değil. Bu, bir mühür. Urartular, bu enerjiyi, dünyanın yıkımı için çok tehlikeli buldular ve onu, gölün dibine mühürlediler.”
“Yalan söylüyorsun!” diye bağırdı Volkov.
“Yalan söylemiyorum. Yavuz Sultan Selim, bu sırrı bulduğunda, o da aynı şeyi yaptı. Sancağı, sadece bir sembol değil, aynı zamanda, bu mühürün kilidi olarak kullandı. Sancak, enerjiyi serbest bırakmak için değil, onu, ebediyen kilitlemek için tasarlandı.”
Volkov, Emre’nin sözlerinden etkilendi. Eğer Emre haklıysa, Chronos’un tüm planı, bir yanılsamadan ibaretti.
“Bana, mühürün kilidini açan kodu ver,” dedi Volkov. “Eğer vermezsen, tüm Van Gölü’nü, nükleer radyasyonla kirletirim.”
Emre, Volkov’un gözlerine baktı. “Kod, bir kelime değil, bir eylem. Mühür, sadece, fedakarlıkla açılır.”
Bölüm 5: Son Çatışma
Bu sırada, kilitli odada, Yüzbaşı Alper, timiyle birlikte, kaçış planı yapıyordu.
“Duvarlar, kurşun kaplı,” dedi Alper. “Kapıyı zorlayamayız. Ama havalandırma sistemi…”
Emre’nin verdiği haritalar, yapının havalandırma sisteminin, gölün dibindeki bir tahliye borusuna bağlandığını gösteriyordu.
“Tahliye borusundan çıkacağız,” dedi Alper. “Ama bu, çok dar bir geçit.”
SAT timi, özel ekipmanlarını kullanarak, havalandırma borusuna sızdı. Borudan, yapının merkezine doğru ilerlediler.
Tam o sırada, Volkov, Emre’yi, dönüştürücünün yanına götürdü.
“Son şansın, Profesör. Kodu ver.”
Emre, son bir hamle yaptı. Volkov’un elindeki cihazı kaptı ve onu, dönüştürücünün ana paneline fırlattı.
Cihaz, dönüştürücüye çarptı ve büyük bir patlama oldu. Patlama, yapının havalandırma sistemini devre dışı bıraktı.
Alper ve timi, patlamanın sesiyle birlikte, odaya daldılar. Çatışma başladı.
SAT timi, su altı operasyonlarında olduğu gibi, sessiz ve ölümcül bir şekilde hareket etti. Chronos’un silahlı adamları, Türk komandolarının profesyonelliği karşısında şaşkına döndüler.
Alper, Volkov’a doğru ilerledi. Volkov, elindeki son silahı, bir nükleer tetikleyiciyi gösterdi.
“Beni durduramazsınız,” diye bağırdı Volkov. “Ya hepimiz ölürüz, ya da ben, dünyanın en büyük gücünü alırım.”
Alper, Volkov’un üzerine atladı. İkisi arasında, dönüştürücünün kalbinde, ölümcül bir boğuşma başladı.
Emre, bu sırada, dönüştürücünün hasar gören paneline ulaştı. Yapının, mühürleme sistemini yeniden aktive etmesi gerekiyordu.
Emre, Urartu hiyerogliflerini hatırladı. Kod, bir eylemdi: Fedakarlık.
Emre, dönüştürücünün merkezine, kendi hayat enerjisini aktaracak bir mekanizma buldu. Bu, onu, sonsuza dek, bu yapının bir parçası yapacaktı.
Bölüm 6: Mühür
Alper, Volkov’u etkisiz hale getirdi. Ancak, dönüştürücü, kontrolsüz bir enerji yaymaya başlamıştı.
“Emre, ne yapıyorsun?” diye bağırdı Alper.
“Mühürlüyorum, Alper,” dedi Emre, sesi zayıflıyordu. “Bu sır, bir daha asla açılmamalı. Yavuz’un Sırrı, Van Gölü’nün dibinde, ebediyen kalacak.”
Emre, son gücüyle, mühürleme mekanizmasını aktive etti. Yapı, yavaşça, kendi içine çökmeye başladı.
Alper ve timi, Emre’yi kurtarmak için hamle yaptılar, ancak Emre, onlara engel oldu.
“Gidin, Alper. Leyla’ya, görevin tamamlandığını söyleyin.”
Alper ve SAT timi, tahliye borusundan, Van Gölü’nün yüzeyine doğru kaçtılar.
Yüzeye çıktıklarında, arkalarında, Son Kale’nin, gölün dibine, sessizce gömüldüğünü gördüler.
Bölüm 7: Sonuç
Operasyon, uluslararası basından gizlendi. Chronos’un Van Gölü’ndeki ağı, tamamen çökertilmişti. Nükleer materyal, güvenli bir şekilde ele geçirilmişti.
Emre Aydın, bir kahraman olarak anıldı. Fedakarlığı, Yavuz’un Sırrı’nı ve Van Gölü’nü, büyük bir felaketten kurtarmıştı.
Leyla, Alper ve SAT timi, görevlerini tamamlamışlardı. Ancak, Van Gölü’nün derinliklerinde, sadece bir Urartu kalesi değil, aynı zamanda, bir Türk bilim insanının fedakarlığı da mühürlenmişti.
Van Gölü, sodalı sularının altında, bir sırrı daha saklıyordu: Son Kale’nin Sessiz Kahramanı.
