Garson kızın kafasını şaka olsun diye traş ettiler – ta ki mafya lideri kocası içeri girene kadar…
Buda’nın kenarındaki küçük bir restoranda, her zamanki gibi hareketli bir akşam yaşanıyordu. Kadehlerin birbirine çarpması, kahkahalar ve şarap kokusu havayı doldurmuştu. Genç garson Eva Horvat, masalar arasında hızlıca hareket ediyor, nazikçe gülümseyerek müşterilere hizmet ediyordu. Üç yıldır burada çalışıyordu ve bu iş, onun küçük kardeşinin tedavi masraflarını karşılamasını sağlıyordu. Eva, her zamanki gibi sessiz ve sabırlı bir şekilde işini yapıyordu.
Restoranın köşesinde, zengin ve kendini beğenmiş bir grup erkek oturuyordu. Hepsi sarhoştu ve yüksek sesle konuşuyorlardı. Kendilerini salonun sahibi gibi hissediyor, diğer müşterileri rahatsız ediyorlardı. Grubun içindeki bir adam, beyaz ceket giymiş, sarışın ve kibirli biriydi. Eva’yı yanlarına çağırdı ve ona ayıp espriler yapmaya başladı. Eva, bu durumu görmezden gelmeye çalıştı ve masadan uzaklaşmak istedi. Ancak adam, Eva’nın elini tutarak onu durdurdu. Masadaki kahkahalar daha da yükseldi.
O sırada, gruptaki bir başka adam, barda unutulmuş bir makası çıkardı. Sarışın adam, makası eline aldı ve gülerek, “Rahatla, bu sadece bir oyun,” dedi. Eva, ne olduğunu anlamadan adam, onun saçından bir tutam kesmeye başladı. İlk saç teli yere düştüğünde, Eva donakalmıştı. Bağırmadı, karşı koymadı; sadece gözyaşları yanaklarından süzüldü. Kahkahalar, telefonların flaşları ve alkol kokusu bir kabusa dönüşmüştü. Adamlar, Eva’nın saçlarını neredeyse tamamen kestiler. Eva, solgun bir şekilde, başını eğmiş ve kırılmış bir kadın olarak masadan uzaklaştı. Sessizce arka odaya gidip kapıyı kapattı. Aynaya baktığında, artık eski Eva’yı değil, gözlerinde derin bir acı olan başka birini görüyordu.
Dakikalar sonra, restorana karanlık bir palto giymiş bir adam girdi. Onun bakışları soğuk, adımları ağırdı. Bu adam, Eva’nın eşi Daniel Horvat’tı. Daniel, yerdeki saçları ve hala gülümseyen sarhoş grubu fark etti. Ardından, neredeyse ayakta duramayacak halde olan karısını gördü. Etrafındaki dünya sanki bir anda durdu. Daniel, Eva’nın yanına yaklaştı, omuzlarına paltosunu attı ve ardından gruba döndü. Sesi sakin ama ürkütücü bir şekilde duyuldu: “Bunu kim yaptı?”
Salonda bir sessizlik oldu. Hiç kimse yanıt vermedi. Restoranın yöneticisi durumu yatıştırmaya çalıştı ama Daniel ona kısa bir şekilde, “Kapıları kapat,” dedi. Müzik kesildi, salon mezar sessizliğine büründü. Bir dakika içinde, gruptaki üç adam yerde yatıyordu. Daniel, hiçbir yüksek ses, tehdit veya histeri olmadan, sadece ağır nefesler ve düşen kadehlerin sesi eşliğinde gerekeni yapmıştı. Ardından, Eva’nın yanına gitti ve ona sakin bir şekilde, “Hiç kimsenin sana dokunma hakkı yok,” dedi.
O gece yaşanan olay, kısa sürede şehirde konuşulmaya başlandı. Daniel’in müdahale ettiği adamlar ya ülkeyi terk etmiş ya da tamamen ortadan kaybolmuştu. Hiç kimse soru sormadı, hiç kimse bir açıklama beklemedi. Herkes Daniel Horvat’ın kim olduğunu ve ne kadar güçlü bir adam olduğunu biliyordu.
Birkaç gün sonra, Eva evde aynanın karşısında oturmuş, kısa saçlarına dokunuyordu. Yanında Daniel vardı. Daniel, sessizce ona baktı ve “Onlar bedelini ödedi,” dedi. Eva, gözlerini Daniel’e çevirdi ve sakin bir şekilde, “Ben onların acı çekmesini istemiyorum. Sadece birinin benim suçlu olmadığımı anlamasını istedim,” diye yanıtladı. Daniel, Eva’nın elini tuttu ve ona şöyle dedi: “Sen yalnız değilsin.”
O sabah, Eva pencereyi açtı ve sabah ışığının odayı doldurduğunu fark etti. Aynaya baktığında, eski Eva’dan eser yoktu. Artık bakışlarında sessiz ama sarsılmaz bir güç vardı. Yaşadığı acılar onu değiştirmişti, ama yalnız değildi. Daniel, onun yanında olmuş, ona destek vermişti. Eva, artık kırılmış bir kadın değil, güçlü ve kendi ayakları üzerinde duran biriydi.
Bu olay, Eva’nın hayatında bir dönüm noktası olmuştu. Daniel, onun sadece eşi değil, aynı zamanda en büyük destekçisi olmuştu. Eva, yaşadığı acıları geride bırakmaya ve hayatında yeni bir sayfa açmaya karar verdi. Artık korkmuyordu. Çünkü yanında her zaman onun gücüne güç katan biri vardı: Daniel Horvat.
